การจัดการน้ำอย่างยั่งยืน เป็นการบริหารจัดการที่เน้นให้ทุกภาคส่วนตระหนักถึงความสำคัญของน้ำและใช้น้ำอย่างรู้คุณค่า มีความสมดุลทั้งปริมาณและคุณภาพเพื่อรักษาดุลยภาพทางธรรมชาติของน้ำเอาไว้ เพื่อให้มีทรัพยากรน้ำมีสำหรับใช้อย่างเพียงพอและทั่วถึง เกิดประสิทธิภาพสูงสุด แต่ทั้งนี้ การที่จะบรรลุถึงการจัดการน้ำอย่างยั่งยืน จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ซึ่งรวมถึงภาคอุตสาหกรรม การเกษตร และประชาชนทั่วไปด้วย
สืบเนื่องจากทรัพยากรน้ำของโลกกำลังเป็นประเด็นปัญหาต่าง ๆ มากมายในสถานการณ์ปัจจุบันที่อาจส่งผลกระทบต่อการเติบโตและพัฒนาประเทศในอนาคต ประเทศต่าง ๆ จึงไม่สามารถปฏิเสธการปรับตัวเพื่อรับมือกับวิกฤตการที่เกี่ยวข้องกับน้ำได้ สำหรับบทความฉบับนี้เรียบเรียงจากกรณีตัวอย่างโมเดลการบริหารจัดการน้ำระดับประเทศจากต่างประเทศซึ่งสามารถตอบสนองและแก้ไขปัญหาการขาดแคลนน้ำของประเทศเหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิผล
ดังนั้น เมื่อพิจารณาในบริบทของประเทศไทยโดยรวมแล้ว การบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง โดยต้องมีการดำเนินการตามหลักการบริหารจัดการน้ำเพื่อป้องกันวิกฤตการขาดแคลนน้ำอุปโภค บริโภคทั้งในภาคเกษตรกรรมและภาคอุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับเป้าหมายที่ 6 การพัฒนาอย่างยั่งยืนการรณรงค์เพื่อความยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs)
ปัจจุบัน สถานการณ์น้ำของประเทศในภาพรวม พบว่าปริมาณน้ำในแหล่งเก็บน้ำต่าง ๆ ยังคงเพียงพอกับปริมาณความต้องการใช้น้ำ ซึ่งแหล่งที่มาของ “น้ำต้นทุน” ของประเทศไทยมาจากปริมาณน้ำฝนและแหล่งเก็บกัก ต่าง ๆ ที่มีการพัฒนาและจัดเก็บในช่วงที่ผ่านมา โดยขณะนี้มีน้ำต้นทุนสำหรับใช้การได้จากทุกแหล่งน้ำรวม 29,102 ล้านลูกบาศก์เมตร ในขณะที่ความต้องการใช้น้ำมีเพียง 8,719 ล้านลูกบาศก์เมตร
เพื่อให้สามารถผลิตแหล่งอาหารและสนับสนุนประชากรที่กำลังเติบโตของโลกได้อย่างเพียงพอ เศรษฐกิจโลกของเราจำเป็นต้องเติบโตอย่างต่อเนื่อง “น้ำ” จึงมีความสำคัญต่อการเติบโตในอนาคต ขณะเดียวกัน น้ำก็สามารถเป็นข้อจำกัดและเป็นอุปสรรคต่อการเติบโตได้เช่นเดียวกัน ประชากรโลกกว่า 2.5 พันล้านคน และผลิตภัณฑ์จากธัญพืชเกือบ 40% รวมทั้งเศรษฐกิจโลกเกือบ 1 ใน 4 ในปัจจุบันมีความเสี่ยงอันมาเนื่องจากการใช้น้ำที่ไม่ยั่งยืน การดำเนินงานขององค์กรต่างๆ รวมถึงนักลงทุนจึงต้องคำนึงถึงแหล่งน้ำมากขึ้นในการตัดสินใจประกอบกิจการในพื้นที่ที่ขาดแคลนน้ำที่จะต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยงในเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ประเทศคอสตาริกามีความมุ่งมั่นและมีพันธสัญญาในการปกป้องสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างมาก โดยมีเป้าหมายในการบรรลุถึงกิจกรรมชดเชยคาร์บอนซึ่งจะชดเชยกับปริมาณก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออกมาจากกิจกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ายินดีเพราะคอสตาริก้าเป็นประเทศในภูมิภาคอเมริกากลางที่มีความหลากหลายทางชีวภาพถึง 6% ของพื้นที่บนโลกนี้
ประเทศคอสตาริกามีความมุ่งมั่นและมีพันธสัญญาในการปกป้องสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างมาก โดยมีเป้าหมายในการบรรลุถึงกิจกรรมชดเชยคาร์บอนซึ่งจะชดเชยกับปริมาณก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออกมาจากกิจกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ายินดีเพราะคอสตาริก้าเป็นประเทศในภูมิภาคอเมริกากลางที่มีความหลากหลายทางชีวภาพถึง 6% ของพื้นที่บนโลกนี้
ประเทศคอสตาริกามีความมุ่งมั่นและมีพันธสัญญาในการปกป้องสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างมาก โดยมีเป้าหมายในการบรรลุถึงกิจกรรมชดเชยคาร์บอนซึ่งจะชดเชยกับปริมาณก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออกมาจากกิจกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ายินดีเพราะคอสตาริก้าเป็นประเทศในภูมิภาคอเมริกากลางที่มีความหลากหลายทางชีวภาพถึง 6% ของพื้นที่บนโลกนี้
ปัจจุบันเป็นยุคแหล่งการขาดแคลนน้ำและพลังงาน ทำให้การใช้ทฤษฎี 3R ที่ได้แก่ การลด (Reduce) การใช้ซ้ำ (Reuse) และการนำกลับมาใช้ใหม่ (Recycle) อาจไม่เพียงพอกับชีวิตอีกต่อไป ปัจจุบันบริษัท Frost&Sullivan ได้วิเคราะห์ว่าเทคโนโลยีที่จะทำให้มีประสิทธิภาพการใช้น้ำและพลังงานเพิ่มขึ้นในการแก้ไขปัญหาวิกฤตการณ์น้ำและพลังงาน ได้แก่ การลด (Reduction) การนำมาใช้อีก (Recycling) และการคืนสภาพ (Recovery) แทน 3R เดิม
ทรัพยากรน้ำถือเป็นทรัพยากรหนึ่งที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตประจำวัน การนำไปใช้ในภาคอุตสาหกรรม ภาคการเกษตร และภาคการบริการ ซึ่งแนวโน้มของการขาดแคลนน้ำสะอาดที่จะนำมาใช้นั้นมีสูงอย่างต่อเนื่อง อันเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมที่เป็นต้นน้ำถูกทำลายและการลักลอบปล่อยน้ำเสียที่เป็นอันตรายลงสู่ภายนอก
RSS FEED
Twitter
Facebook
LinkedIn
Youtube
ความเห็นล่าสุด