ปัจจุบัน สถานการณ์วิกฤตน้ำทั่วโลกส่งผลให้บางประเทศมีน้ำใช้ลดลง ไม่สามารถเข้าถึงน้ำสะอาดได้ หรือประสบปัญหามลพิษทางน้ำหรือแหล่งน้ำเสีย ภาครัฐและภาคเอกชนรวมทั้งองค์กรต่าง ๆ ทั่วโลกจึงปรับตัวและเตรียมรับมือกับปัญหาดังกล่าว โดยนำวิธีการบริหารจัดการน้ำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินงานในองค์กร เพื่อให้องค์กรอยู่รอดได้เมื่อเผชิญกับภาวะวิกฤตน้ำ
เพื่อสนับสนุนให้องค์กรต่างๆ ร่วมกันแก้ไขสถานการณ์ภัยแล้งที่เกิดขึ้นในขณะนี้รวมทั้งมีส่วนร่วมในการสนับสนุน SDG 6 ผู้เขียนจึงขอนำเสนอแนวทางการรายงานข้อมูลความยั่งยืนขององค์กรด้านน้ำ หนึ่งในตัวชี้วัดผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อม ตามมาตรฐานการจัดทำรายงาน Global Reporting Initiative (GRI) ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้องค์กรเข้าใจผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับน้ำ ภาพรวมการใช้น้ำขององค์กร และวิธีการบริหารจัดการน้ำ
การจัดการน้ำอย่างยั่งยืน เป็นการบริหารจัดการที่เน้นให้ทุกภาคส่วนตระหนักถึงความสำคัญของน้ำและใช้น้ำอย่างรู้คุณค่า มีความสมดุลทั้งปริมาณและคุณภาพเพื่อรักษาดุลยภาพทางธรรมชาติของน้ำเอาไว้ เพื่อให้มีทรัพยากรน้ำมีสำหรับใช้อย่างเพียงพอและทั่วถึง เกิดประสิทธิภาพสูงสุด แต่ทั้งนี้ การที่จะบรรลุถึงการจัดการน้ำอย่างยั่งยืน จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ซึ่งรวมถึงภาคอุตสาหกรรม การเกษตร และประชาชนทั่วไปด้วย
บทความตอนนี้ จะได้กล่าวถึงการผลักดันองค์กรต่าง ๆ ให้นำเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนมาใช้ เช่น เป้าหมายที่ 6 การจัดการน้ำและสุขาภิบาล, เป้าหมายที่ 12 แผนการบริโภคและการผลิตที่ยั่งยืน, เป้าหมายที่ 13 การรับมือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และเป้าหมายที่ 17 ความร่วมมือเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน เป็น
การพัฒนาด้านพลังงานของโลกมีความก้าวหน้าและทันต่อเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้มีการใช้พลังงานที่ประหยัด สะอาด และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งองค์กรชั้นนำทั่วโลกทั้งภาครัฐและภาคเอกชนมีแนวโน้มในการใช้พลังงานหมุนเวียนในสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นเพื่อส่งเสริมให้โลกของเราบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนภายในปี 2573 ต่อไป
การพัฒนาด้านพลังงานของโลกมีความก้าวหน้าและทันต่อเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้มีการใช้พลังงานที่ประหยัด สะอาด และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งองค์กรชั้นนำทั่วโลกทั้งภาครัฐและภาคเอกชนมีแนวโน้มในการใช้พลังงานหมุนเวียนในสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นเพื่อส่งเสริมให้โลกของเราบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนภายในปี 2573 ต่อไป
สืบเนื่องจากทรัพยากรน้ำของโลกกำลังเป็นประเด็นปัญหาต่าง ๆ มากมายในสถานการณ์ปัจจุบันที่อาจส่งผลกระทบต่อการเติบโตและพัฒนาประเทศในอนาคต ประเทศต่าง ๆ จึงไม่สามารถปฏิเสธการปรับตัวเพื่อรับมือกับวิกฤตการที่เกี่ยวข้องกับน้ำได้ สำหรับบทความฉบับนี้เรียบเรียงจากกรณีตัวอย่างโมเดลการบริหารจัดการน้ำระดับประเทศจากต่างประเทศซึ่งสามารถตอบสนองและแก้ไขปัญหาการขาดแคลนน้ำของประเทศเหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิผล
ดังนั้น เมื่อพิจารณาในบริบทของประเทศไทยโดยรวมแล้ว การบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง โดยต้องมีการดำเนินการตามหลักการบริหารจัดการน้ำเพื่อป้องกันวิกฤตการขาดแคลนน้ำอุปโภค บริโภคทั้งในภาคเกษตรกรรมและภาคอุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับเป้าหมายที่ 6 การพัฒนาอย่างยั่งยืนการรณรงค์เพื่อความยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs)
มาตรฐาน ISO 21416 และ ISO 21417 ได้รับการพัฒนาโดยคณะกรรมการวิชาการ ISO/TC 228, Tourism and related services โดยมีเลขานุการคือ UNE ซึ่งเป็นสถาบันมาตรฐานแห่งชาติของประเทศสเปน ร่วมกับ INNORPI ซึ่งเป็นสถาบันมาตรฐานแห่งชาติของประเทศตูนีเซีย
องค์การสหประชาชาติให้ข้อมูลการวิเคราะห์ล่าสุดว่าถ้าทั่วโลกลงมือปฏิบัติการเดี๋ยวนี้ เราจะลดการปลดปล่อยก๊าซคาร์บอนลงได้ภายใน 12 ปี และโชคดีที่ทั่วโลกต่างให้ความร่วมมือในการทำตามข้อตกลงปารีสแล้ว ดังนั้น สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือทุกภาคส่วนจะต้องจริงจังกับการลงมือปฏิบัติการแก้ไขปัญหาสภาพภูมิอากาศตั้งแต่บัดนี้ ซึ่งเลขาธิการองค์การสหประชาชาติได้เชิญชวนผู้นำทั่วโลกให้มาร่วมประชุมสุดยอดในชื่อ UN Climate Action Summit 2019 ที่เมืองนิวยอร์ก ในเดือนกันยายน 2562 โดยคาดว่าจะสามารถวางแผนงานที่รัดกุมและสามารถทำได้จริงด้วยการสนับสนุนให้ประเทศต่างๆ มีส่วนร่วมอย่างจริงจังภายในปีหน้าไปพร้อมๆ กับการลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกลง 45% ภายใน 10 ปีข้างหน้าและลดลงได้อย่างสิ้นเชิง (0%) ภายในปี 2593 (ค.ศ.2050)
RSS FEED
Twitter
Facebook
LinkedIn
Youtube
Recent Comments