เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2560 วารสาร MIT Sloan Management Review ได้นำเสนอมุมมองที่มีต่อการดำเนินธุรกิจในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ผู้ดำเนินธุรกิจเองอาจจะมองไม่เห็น กล่าวคือ ธุรกิจประมาณ 90% กำลังทำสิ่งที่ผิดพลาดอยู่ในเรื่องของความยั่งยืน ซึ่งมีข้อเท็จจริงที่ดูเหมือนว่าเป็นการกล่าวเกินจริงไปบ้าง ในเรื่องที่ว่าเมื่อปีที่แล้ว ในประเทศสหรัฐอเมริกา ได้มีการจัดหาพลังงานฟอสซิลมาใช้งานมากกว่า 80% แต่ถึงแม้จะเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง ใครล่ะจะสนใจ โลกอนาคตนั้นเป็นเรื่องของพลังงานทดแทนและเทคโนโลยีสะอาดอย่างไม่ต้องสงสัยอยู่แล้ว

สมรรถนะของพลังงานใหม่ๆ ส่วนใหญ่คือการใช้พลังงานจากโครงข่ายไฟฟ้าทั้งในประเทศสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกซึ่งมาจากพลังงานหมุนเวียน เมื่อปีที่แล้ว ไฟฟ้าพลังน้ำ (Hydroelectric Energy) มีอยู่ถึง 63% ของสมรรถนะพลังงานที่สร้างขึ้นในสหรัฐอเมริกาและมีถึง  86% ในทวีปยุโรป  สำหรับประเทศที่ใช้ระบบการขนส่ง ยังมีประเทศที่ยกเลิกการใช้รถยนต์ที่ใช้น้ำมันดีเซลหรือเลิกขายน้ำมันดีเซลเพิ่มขึ้น หรือมีเป้าหมายอย่างเป็นทางการในการใช้รถยนต์ไฟฟ้าด้วย เช่น ฝรั่งเศส นอรเวย์ อังกฤษ อินเดีย และจีน

ผู้ผลิตกำลังมีความตื่นตัวอย่างรวดเร็วในเรื่องพลังงานทดแทน เช่น ผู้ผลิตวอลโว่ กล่าวว่าภายในอีกสองปี จะหยุดการผลิตรถยนต์ที่มีเครื่องยนต์สันดาปภายใน ซึ่งหมายความว่ารถยนต์ทุกคันจะใช้พลังงานไฟฟ้าหรือไฮบริดซึ่งมีทั้งแบตเตอร์รี่และเครื่องยนต์ขนาดเล็ก ซึ่งภาคส่วนที่ยังใช้พลังงานฟอสซิลจะต้องดิ้นรนอย่างหนัก แน่นอนว่าการมองกระจกหลังเพื่อสะท้อนภาพที่อยู่เบื้องหน้าย่อมไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง การโฟกัสธุรกิจไปที่อนาคตโดยยังมองถึงอดีตจึงเป็นเรื่องที่ไม่ใช่อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในอดีตเมื่อหลายร้อยปีที่ผ่านมา เราจะเห็นได้ว่า  90% ของแสงไฟมาจากเทียนและน้ำมัน (ไขมันปลาวาฬ) 90% ของการขนส่งมาจากพลังม้าซึ่งหมายถึง “ม้า” จริงๆ 90% ของการสื่อสารด้วยการเขียนมาจาก “กระดาษ” ไม่ใช่อีเมล์ 90% ของรูปภาพจำเป็นจะต้อง “ล้างฟิล์ม” (เป็นเรื่องประหลาดสำหรับเด็กสมัยนี้) เป็นต้น

เรื่องทำนองนี้ยังคงเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ แต่หลายบริษัทในอุตสาหกรรมเหล่านั้นก็ไม่ใส่ใจและยังทำตัวเหมือน “คนตายที่เดินได้” อยู่ในธุรกิจโดยไม่สนใจส่วนแบ่งทางการตลาดที่กำลังลดน้อยถอยลง ตัวอย่างคลาสสิคที่ทุกคนพูดถึงก็คือฟิล์มโกดักของบริษัท อีสต์แมน โกดัก และการเช่าวิดีโอจากบล็อคบัสเตอร์

ทีนี้ลองย้อนกลับมาดูการเปลี่ยนแปลงเฉพาะในภาคส่วนของพลังงานและเทคโนโลยี การเปลี่ยนแปลงทางสังคมได้เข้ามาในโลกธุรกิจอย่างรวดเร็วและรุนแรง  ซึ่งผู้บริหารจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว กฎระเบียบและความคาดหวังเกี่ยวกับวิธีการบริหารงานของบริษัทในประเด็นปัญหาด้านสังคมและสิ่งแวดล้อมกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อ 6 ปีที่แล้ว มีเพียง 20% ของบริษัทที่อยู่ใน 500 อันดับของเอสแอนด์พีที่จัดทำรายงานด้านความยั่งยืน ต่อมา เมื่อปีที่แล้ว มีบริษัทที่จัดทำรายงานด้านความยั่งยืนถึง 82% ซึ่งให้ข้อมูลลงรายละเอียดเกี่ยวกับสมรรถนะการดำเนินงานและปฏิบัติการด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม จำนวนบริษัทที่ให้ความสำคัญในเรื่องความยั่งยืนและผนวกรายงานความยั่งยืนลงไปในรายงานประจำปีก็มีเพิ่มขึ้นด้วย

เราอยู่ในยุคต้นของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของการดำเนินธุรกิจอย่างยั่งยืนมากขึ้น ด้วยความใส่ใจในบทบาทของตนเองในสังคมและสิ่งแวดล้อม บริษัทส่วนใหญ่จึงพยายามลดการทำงานที่ส่งผลต่อคาร์บอนฟุนพริ้นท์ลง นอกจากนี้ บริษัทยังเผชิญหน้ากับความคาดหวังของสังคมและการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อธรรมชาติของกลยุทธ์และการแข่งขันอีกด้วย

เมื่อพิจารณาถึงเมกะเทรนด์ โดยเฉพาะด้านความยั่งยืนแล้ว ส่วนใหญ่จะก้าวไปไกลกว่าสิ่งที่ธุรกิจกำลังทำอยู่ในปัจจุบัน แม้แต่การพูดถึงเกี่ยวกับคาร์บอนฟุตพริ้นท์และพลังงานหมุนเวียน บริษัทส่วนใหญ่ได้มีปฏิบัติการเพื่อความยั่งยั่นเป็นลำดับแรก สำหรับบริษัทข้ามชาติ บริษัทใหญ่ๆ ยังคงเชื่อในเป้าหมายประการแรกในการสร้างคุณค่าให้เกิดขึ้นสูงสุดสำหรับผู้ถือหุ้น แต่การเป็นผู้นำของบริษัทมีการขยายความหมายไปถึงความสำเร็จขององค์กรด้วย มีข้อมูลระบุว่า 87% ของนักธุรกิจยุคใหม่เห็นด้วยว่าความสำเร็จของธุรกิจควรได้รับการวัดผลในแง่อื่นๆ ที่มากกว่าสมรรถนะด้านการเงิน

ปัจจุบันเป็นโลกใหม่สำหรับธุรกิจและความคาดหวังก็สูงขึ้นเรื่อยๆ หากมองไปที่กฎเกณฑ์ของอดีตแล้ว จะเห็นว่ามันทำให้ธุรกิจของเราไม่ทันสมัยและตามโลกไม่ทันอีกต่อไป แต่หากมองไปข้างหน้าให้เราเป็นส่วนหนึ่งของอนาคต มันจะทำให้เรารู้สึกว่าสิ่งนี้จะช่วยสร้างอนาคตให้เราได้ ซึ่งก็คืออนาคตที่เราต้องก้าวตามให้ทันนั่นเอง

ที่มา:
1. http://sloanreview.mit.edu/article/focusing-on-what-90-of-businesses-do-now-is-a-big-mistake/

2. https://www.eia.gov/energyexplained/?page=us_energy_home

Related posts

• ผู้นำที่สร้างแรงบันดาลใจ
• การสร้างองค์กรให้เป็น SFO ตอนที่ 17 บทบาทของหน่วยงานบริหารยุทธศาสตร์องค์กร
• แนวทางมาตรฐานใหม่ไอเอสโอเพื่อการผลิตอัจฉริยะ
• เตรียมตอบโจทย์ทักษะแรงงานในอนาคตได้อย่างไร
• พร้อมรับมือทุกสถานการณ์ด้วย BCM

Tags: Climate Change, Management Strategy, Strategic Management