ปัจจุบัน สถานการณ์วิกฤตน้ำทั่วโลกส่งผลให้บางประเทศมีน้ำใช้ลดลง ไม่สามารถเข้าถึงน้ำสะอาดได้ หรือประสบปัญหามลพิษทางน้ำหรือแหล่งน้ำเสีย ภาครัฐและภาคเอกชนรวมทั้งองค์กรต่าง ๆ ทั่วโลกจึงปรับตัวและเตรียมรับมือกับปัญหาดังกล่าว โดยนำวิธีการบริหารจัดการน้ำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินงานในองค์กร เพื่อให้องค์กรอยู่รอดได้เมื่อเผชิญกับภาวะวิกฤตน้ำ
เพื่อสนับสนุนให้องค์กรต่างๆ ร่วมกันแก้ไขสถานการณ์ภัยแล้งที่เกิดขึ้นในขณะนี้รวมทั้งมีส่วนร่วมในการสนับสนุน SDG 6 ผู้เขียนจึงขอนำเสนอแนวทางการรายงานข้อมูลความยั่งยืนขององค์กรด้านน้ำ หนึ่งในตัวชี้วัดผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อม ตามมาตรฐานการจัดทำรายงาน Global Reporting Initiative (GRI) ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้องค์กรเข้าใจผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับน้ำ ภาพรวมการใช้น้ำขององค์กร และวิธีการบริหารจัดการน้ำ
การจัดการน้ำอย่างยั่งยืน เป็นการบริหารจัดการที่เน้นให้ทุกภาคส่วนตระหนักถึงความสำคัญของน้ำและใช้น้ำอย่างรู้คุณค่า มีความสมดุลทั้งปริมาณและคุณภาพเพื่อรักษาดุลยภาพทางธรรมชาติของน้ำเอาไว้ เพื่อให้มีทรัพยากรน้ำมีสำหรับใช้อย่างเพียงพอและทั่วถึง เกิดประสิทธิภาพสูงสุด แต่ทั้งนี้ การที่จะบรรลุถึงการจัดการน้ำอย่างยั่งยืน จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ซึ่งรวมถึงภาคอุตสาหกรรม การเกษตร และประชาชนทั่วไปด้วย
บทความตอนนี้ จะได้กล่าวถึงการผลักดันองค์กรต่าง ๆ ให้นำเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนมาใช้ เช่น เป้าหมายที่ 6 การจัดการน้ำและสุขาภิบาล, เป้าหมายที่ 12 แผนการบริโภคและการผลิตที่ยั่งยืน, เป้าหมายที่ 13 การรับมือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และเป้าหมายที่ 17 ความร่วมมือเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน เป็น
การพัฒนาด้านพลังงานของโลกมีความก้าวหน้าและทันต่อเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้มีการใช้พลังงานที่ประหยัด สะอาด และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งองค์กรชั้นนำทั่วโลกทั้งภาครัฐและภาคเอกชนมีแนวโน้มในการใช้พลังงานหมุนเวียนในสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นเพื่อส่งเสริมให้โลกของเราบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนภายในปี 2573 ต่อไป
การพัฒนาด้านพลังงานของโลกมีความก้าวหน้าและทันต่อเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้มีการใช้พลังงานที่ประหยัด สะอาด และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งองค์กรชั้นนำทั่วโลกทั้งภาครัฐและภาคเอกชนมีแนวโน้มในการใช้พลังงานหมุนเวียนในสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นเพื่อส่งเสริมให้โลกของเราบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนภายในปี 2573 ต่อไป
สืบเนื่องจากทรัพยากรน้ำของโลกกำลังเป็นประเด็นปัญหาต่าง ๆ มากมายในสถานการณ์ปัจจุบันที่อาจส่งผลกระทบต่อการเติบโตและพัฒนาประเทศในอนาคต ประเทศต่าง ๆ จึงไม่สามารถปฏิเสธการปรับตัวเพื่อรับมือกับวิกฤตการที่เกี่ยวข้องกับน้ำได้ สำหรับบทความฉบับนี้เรียบเรียงจากกรณีตัวอย่างโมเดลการบริหารจัดการน้ำระดับประเทศจากต่างประเทศซึ่งสามารถตอบสนองและแก้ไขปัญหาการขาดแคลนน้ำของประเทศเหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิผล
คณะกรรมการวิชาการไอเอสโอในสาขานี้คือ ISO/TC 84 มีความก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับหนึ่งแล้ว โดยบ่อยครั้งจะมีการพัฒนามาตรฐานได้อย่างทันท่วงทีเมื่อมีเทคโนโลยีใหม่เข้ามาในตลาด ความพยายามนี้ได้รับการยอมรับและพิสูจน์แล้วถึงความตั้งใจที่ดีจากการได้รับรางวัลที่มีชื่อว่า ลอเรนซ์ ดี ไอเคอร์ ซึ่งเป็นรางวัลสำหรับการมีสมรรถนะสูงและความเป็นเลิศในการพัฒนามาตรฐานซึ่งได้มีการนำเสนอไปเมื่อวันที่ 19 กันยายน 2562 ในการประชุมวิสามัญไอเอสโอครั้งที่ 42 ที่เมืองเคปทาวน์ ประเทศอัฟริกาใต้
มาตรฐานอาหารที่ไอเอสโอพัฒนาขึ้นมานั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความปลอดภัย คุณภาพ และประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมอาหาร รวมทั้งภาคการเกษตรด้วย ทำให้ทั้งผู้ผลิตและผู้บริโภคได้รับประโยชน์จากแนวทางและวิธีปฏิบัติของมาตรฐานไอเอสโอนับตั้งแต่การเพาะปลูก ไปจนถึงการผลิตและการบรรจุหีบห่อหรือบรรจุภัณฑ์ รวมถึงการตอบสนองต่อกฎหมายและกฎระเบียบต่างๆ และทำให้เกิดความปลอดภัยและความยั่งยืน ซึ่งสามารถตอบสนองการแก้ไขปัญหาของโลกในด้านโภชนาการและการยุติความหิวโหยได้
ดังนั้น เมื่อพิจารณาในบริบทของประเทศไทยโดยรวมแล้ว การบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง โดยต้องมีการดำเนินการตามหลักการบริหารจัดการน้ำเพื่อป้องกันวิกฤตการขาดแคลนน้ำอุปโภค บริโภคทั้งในภาคเกษตรกรรมและภาคอุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับเป้าหมายที่ 6 การพัฒนาอย่างยั่งยืนการรณรงค์เพื่อความยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (Sustainable Development Goals: SDGs)
RSS FEED
Twitter
Facebook
LinkedIn
Youtube
Recent Comments